بعد از سال‌ها برنامه‌سازی در تلویزیون و ساخت مجموعه‌ای مانند «خندوانه» که توانست تأثیر چشم‌گیری بر شکل جدیدی از سرگرمی جمعی در ایران بگذارد، رامبد جوان حالا با «کارناوال» به شبکه نمایش خانگی آمده تا قالب مسابقه‌محور را در بستری تازه تجربه کند. او در «کارناوال» نه‌فقط به‌عنوان مجری، بلکه به‌عنوان چهره‌ای محوری در طراحی ساختار برنامه و هدایت فضای رقابتی آن حضور دارد؛ حضوری که نشان می‌دهد همچنان به دنبال شکل دادن به سرگرمی، با رنگ و بویی متفاوت از گذشته است.
کارناوال با تمرکز بر اجرای زنده و رقابت گروهی، از دل فضای آشنا و طنزآلود رامبد جوان بیرون آمده اما تیم تولید آن، ترکیبی حرفه‌ای از چهره‌های باسابقه و فعال در عرصه‌های تلویزیون، تئاتر و سینما است. حضور شرکت‌کنندگانی چون امیرمهدی ژوله، سینا ساعی، سامان احتشامی و... به همراه طراحی پروداکشن پرجزئیات و رنگارنگ برنامه، نشان می‌دهد که «کارناوال» قصد دارد تجربه‌ای تازه و متفاوت از رقابت، خلاقیت و اجرا در برنامه‌های تلویزیونی را به مخاطبان نشان دهد.
کارناوال چگونه برگزار می‌شود؟
کارناوال در فرم کلی خود، یک مسابقه‌ی مرحله‌ای میان گروه‌های سه‌نفره از بازیگران، هنرمندان، کمدین‌ها و چهره‌های شناخته‌شده و تازه‌وارد است. این گروه‌ها در طول برنامه در قالب نبردهای دونفره با یکدیگر رقابت می‌کنند و هر نبرد طی دو قسمت پخش می‌شود. بخش نخست به اجرای صحنه‌ای اختصاص دارد؛ جایی که هر یک از دو شرکت‌کننده در مدت زمان مشخص، اجرای نمایشی یا استندآپ خود را روی صحنه ارائه می‌دهد.
در قسمت دوم، نوبت به گفت‌وگو و تحلیل می‌رسد. شرکت‌کنندگان در فضایی صمیمانه‌تر مقابل رامبد جوان و تماشاگران قرار می‌گیرند و درباره اجرای خود، مسیر شخصی‌شان، تجربه‌هایی که پشت هر اجرا نهفته بوده و ایده‌هایی که در ذهن داشته‌اند صحبت می‌کنند. این بخش بیشتر از آنکه داوری فنی باشد، فرصتی است برای شناخت بهتر هنرمند و انگیزه‌های او، و همین‌جا است که حس رقابت، به روایتی انسانی و قابل لمس نزدیک می‌شود.
در پایان این گفت‌وگو، نوبت به رأی‌گیری از تماشاگران استودیو می‌رسد. این مخاطبان، که نقشی کلیدی در تعیین برنده هر رقابت دارند، بدون دخالت داور رسمی و صرفاً بر اساس قضاوت خود از اجرا و شخصیت، یکی از دو شرکت‌کننده را برای صعود به مرحله بعدی انتخاب می‌کنند. این مدل داوری، هم حس مشارکت را بالا می‌برد و هم از فضای مسابقه‌ای خشک فاصله می‌گیرد.
نکته‌ی مهم درباره‌ی ساختار «کارناوال» این است که برنامه بر پایه‌ی نمایش زنده و اجرای اصیل بنا شده و برخلاف بسیاری از رئالیتی‌شوهای مشابه، به‌جای تمرکز بر جنبه‌های تکنیکی و رقابت صرف، تلاش می‌کند اجرا را به یک تجربه‌ی شخصی، خلاقانه و انسانی تبدیل کند. از این جهت، کارناوال بیش از آنکه صرفاً یک مسابقه باشد، تجربه‌ای مشارکتی است میان اجراکننده، مخاطب و میزبان؛ تجربه‌ای که هر هفته با دو قسمت، یک داستان، یک صحنه و یک انتخاب به جریان خود ادامه می‌دهد.
اَفتو؛ هم‌بازی جدید رامبد
در کنار ساختار اصلی رقابت، یکی از اجزای مکمل و دوست‌داشتنی کارناوال، حضور یک شخصیت عروسکی به نام «افتو» است. این گربه‌ی سیاه‌رنگ با صداپیشگی بهادر مالکی، همان ترکیب آشنای شوخی و شیطنت و مکالمات فی‌البداهه‌ای را به همراه دارد که پیش‌تر در خندوانه با جناب‌خان تجربه‌اش کرده بودیم. حضور افتو از همان قسمت‌های ابتدایی تداعی‌کننده‌ی فرمول موفق اجرای دونفره‌ی رامبد جوان با یک عروسک است؛ فرمولی که در خندوانه جا افتاده بود و حالا با ظاهری تازه به کارناوال برگشته است.
با این حال، افتو آن‌قدر هوشمندانه طراحی و اجرا شده که حس تکرار یا تقلید مستقیم از گذشته را به مخاطب نمی‌دهد. شوخی‌های او، واکنش‌های غیرمنتظره و میزانسن‌های نرم و بامزه‌ای که در برنامه ایجاد می‌کند، کمک کرده تا افتو خیلی زود جای خودش را پیدا کند. نه جناب‌خان است، نه قرار است باشد؛ اما در همان مسیر آشنا، به‌واسطه‌ی اجرای رامبد جوان و طراحی درست دیالوگ‌ها، توانسته هویت مستقل و بامزه‌ای پیدا کند.
کارناوال هنوز در آغاز مسیر خود است و طبیعی است که برخی از اجزای آن در حال شکل‌گیری یا آزمون و خطا باشند. اما واکنش‌های اولیه‌ی مخاطبان نشان داده که این برنامه، با تمام تفاوت‌هایش نسبت به فرمول‌های آشنای تلویزیونی، توانسته کنجکاوی و همراهی قابل توجهی ایجاد کند؛ چه آن‌هایی که پیگیر جدی هنر نمایش‌اند، چه آن‌هایی که صرفاً به دنبال سرگرمی هستند.
اگر از آن دسته تماشاگرانی هستید که اجرای زنده، رقابت جدی علاقه دارید و فضای رنگارنگ و زنده‌ی صحنه برایتان جذاب است، کارناوال را می‌توانید از سرویس فیلم و سریال روبیکا (کلیک کنید)، بدون نیاز به خرید اشتراک تماشا کنید.
